قصه های شیرین ایرانی 4: هفت اورنگ

در این اثر داستان های شتر ضعیف و لاغر، خر پیر و لنگ، حاکم عادل و مهربان، داستان خرس و دو جوان شناگر، سگ زیاده خواه، کلنگ و باز شکاری، شاعر شعرهای نو، هم مرغ و هم شتر، شاعری که بعد از خواندن شعرش گریه کرد و ... به انتخاب جعفر ابراهیمی (شاهد) از کتاب هفت اورنگ جامی آورده شده است. قصه های هفت اورنگ در عین اختصار پر از کلمه ها و اصطلاح های مشکل است؛ به همین دلیل جعفر ابراهیمی کوشیده در بازنویسی آنها به گونه ای عمل کند که سرگرم کننده و خواناتر باشند. ابراهیمی البته برای نمونه در پایان قصه اول اصل آن را به نظم آورده تا خواننده کتاب ضمن آشنایی با شیوه بیان جامی، متوجه تفاوت های اصل قصه ها با نمونه بازنویسی شده بشود. البته وی تنها درباره همین یک اثر نسخه اصلی شعر را آورده است. هر داستان دست کم با یک تصویر همراه شده که کار تصویرگری آنها را امیر شعبانی پور برعهده داشته است. انتخاب داستان ها توسط ابراهیمی به گونه ای بوده که مفاهیم آن برای مخاطبان کاربردی باشد و به ویژه اینکه مطالب آموزنده آن در زندگی امروزی نیز مفید واقع شود.
سراینده کتاب هفت اورنگ، عبدالرحمن جامی شاعر قرن نهم هجری قمری است. این کتاب شامل هفت مثنوی بلند سلسله الذهب، سلامان و ابسال، تحفه الاحرار، سبحه الابرار، یوسف و زلیخا، لیلی و مجنون و خردنامه اسکندری است.
سه منظومه یوسف و زلیخا، لیلی و مجنون و سلامان و آبسال عاشقانه های تمثیلی هستند و مثنوی های سلسله الذهب، سبحه الابرار و تحفه الاحرار راوی داستان هایی آموزنده اند و اسکندرنامه منظومه ای ست حماسی و آموزنده.
تاریخ سرایش این اثر 873 هـ. ق روایت شده و جامی در شیوه سرایش، از شعرای پیشین و به طور مشخص از نظامی گنجوی تاثیر پذیرفته است.
مثنوی های جامی سرشار از حکایت های فرعی کوتاه است و بسیاری از قصه های هفت اورنگ در مثنوی، خمسه نظامی و کلیله و دمنه هم آمده است.