نیلوفر

این کتاب در قالب نمایشنامه نوشته شده است و داستان آن به این صورت است که خانم جوانی به نام مریم بیوه است و در یک آپارتمان زندگی می کند، آرایشگر است و خیلی خوش تیپ . سرهنگ بازنشسته ای در همسایگی مریم اورا دوست دارد . نامزد مریم درجنگ کشته شده است و او سرهنگ را مقصر کشته شدن نامزدش می داند . سرهنگ یک تابلوی نقاشی زیبا به مریم هدیه می دهد و او دنبال نقاشش میگردد و از او می خواهد یک تصویری را برای او بکشد نقاش هم دل به مریم می بندد.از طرفی خواهر دوست نقاش او را دوست دارد ...

سیروس همتی در این نمایشنامه روزهای پس از جنگ تحمیلی را از زبان سه شخصیت روایت می کند؛ سرهنگی که در دوران جنگ فرمانده بوده و فرمان او به سربازی در جبهه باعث شهادتش شده است. سرهنگ حالا با همسر همان سرباز در یک مجتمع مسکونی زندگی می کند و اتفاقات نمایشنامه پیرامون رابطه این دو شخصیت شکل می گیرد.
همتی در نمایشنامه نیلوفر با موقعیت خوب نمایشی که به وجود آورده و با پرسوناژهای زنده و قابل باوری که خلق کرده، توانسته کنش زایی و حس آمیزی خاصی را به درونمایه نمایشنامه منتقل کند. همتی بی آنکه صحنه را شلوغ کند یا چیز اضافی ارایه دهد، خیلی مختصر و موجز آنچه خواسته بیان کرده و نشان داده است. طرح یا پیرنگ نمایشنامه نیز روابط علت و معلولی موقعیت و چگونگی ارتباط بین افراد حاضر در داستان را به خوبی نشان می دهد و مخاطب می تواند برای هر کدام از آنها مابه ازاها و قرینه های بیرونی واقعی بیابد.

اما نکته قابل توجه در نمایشنامه همتی این است که دیالوگ ها صرفا در چارچوب موضوع اصلی نمایشنامه بیان نمی شوند و بسته نمی مانند تا صرفا به طور مستقیم بیانگر درونمایه نمایشنامه باشند، بلکه حواشی دیگری را هم به موضوع اصلی مرتبط می کنند و اتفاق های دیگری را هم رقم می زنند. به خاطر همین هم واقعی جلوه می کنند و بیانگر وجوه مختلف پرسوناژها هستند.