شرح جلد هشتم الاسفار الاربعه - جزء دوم

اسفار اربعه یا سفرهای چهارگانه بنا بر آثار و تعلیمات عارفان «مراحل عملی» یا در اصطلاح «مسافرت» های معنوی عرفا برای «رسیدن به خدا» است.
مشهورترین تقریر از اسفار اربعه از ملاصدرا است که نام مهمترین کتاب خود و فصول آن را با سفرهای چهارگانه تطبیق داده است. اصل این تقریر ریشه در کلمات داود بن محمود قیصری، شارح فصوص الحکم دارد. بیان قیصری نیز ناظر به تقریر ملاّعبدالرزّاق کاشانی در شرح منازل السائرین است و وی نیز صورت آن را از عفیف الدین تلمسانی در شرحش بر منازل السائرین گرفته است. این سه تقریر تفاوت هایی (به ویژه در سفر چهارم) نیز دارد.

این کتاب، شرح روان و شیوای حضرت استاد مصباح یزدی (دام ظله) بر کتاب اسفار است که نکات مبهم و ظریف متن را به بیانی شیوا موشکافی و تبیین می کند.
استاد (دام ظله) که از دست پروردگان علمی و عملی علامه طباطبایی (رحمة الله علیه) است، پس از تدریس متون متعدد فلسفی و تتبع در آثار فیلسوفان مشهور و تحقیقات فراوان که منتهی به نگارش کتاب ارزشمند «تعلیقة علی نهایة الحکمه» گردید، به تدریس اسفار پرداخت. این رشته ممتد از تحصیل، تتبع و تدریس به علاوه دقت نظر و قوه نقادی استاد، ویژگی هایی را برای این شرح به ارمغان آورد که در یک کلام، می توان آن را شرحی پخته، دقیق، بدون تطویل و در مواردی همراه با نقد توصیف کرد.