پیشینه تاریخی گفت و گوی اسلام و مسیحیت با تأکید بر دیدگاه شیعه و کاتولیک

امروزه در جهان اسلام و مسیحیت، نگاه خوش بینانه ای به دیالوگ وجود دارد و وظیفه مومنان هر دو دین، این است که با گفت و گوی اصولی، رعایت شرایط و ضوابط و رفع موانع، و با فراموشی گذشته، به دنبال درک صحیح و شناخت و احترام متقابل باشند تا از این رهگذر بتوانند بر بسیاری از مشکلات جهان فائق آیند.هم اکنون تبلیغات جهان غرب، علیه اسلام بسیار زیاد است و معمولا دین اسلام را دین شمشیر و خشونت معرفی می کنند و تنها راه مبارزه با این شیوه گفت و گو است.
می توان گفت و گو را در این دو زمینه انجام داد: الف) بحث و مناظره به منظور توجیه ادعاهای دینی ب) مذاکره و گفت و گو با هدف همکاری و حل مسایل اجتماعی و سیاسی بین اسلام و مسیحیت.
هر دو روش در سیره پیامبر(ص) و جانشینان ایشان وجود داشته و هنوز هم ادامه دارد. بیشتر موارد تا قرن کنونی درباره موضوع نخست بود و بسیاری از گفت و گو ها برای بحث بر سر مدعاهای دینی دو طرف بود، اما در قرن اخیر، بیشتر نگاه ها در مورد موضوع دوم است. بنابراین، اهمیت گفت و گو در این قرن، نمود بیشتری دارد.
هدف از تدوین این نوشتار، بیان اهمیت گفت و گو و معرفی اسلام به عنوان دین طرفدار گفت و گو است و امید است بتواند با ذکر مبانی و موارد گفت و گو تا حدودی این اصل را ثابت کند که بر خلاف تبلیغات غربی، اسلام دین گفت و گو است، نه خشونت و شمشیر.
این کتاب پنج فصل دارد که در فصول مختلف آن به بیان گفت و گو های مسلمانان، معصومان و علمای شیعی از گذشته تا کنون با مسیحیان پرداخته است.