سفر آرزو

«سفرآرزو» آمیخته با عطر بهار است و رنگارنگ شده با مداد جادویی طبیعت. مجموعه داستانی است که صدای کوچک ترین گیاهان زمین را نیز به گوش می رساند. داستان اول مجموعه، یعنی «مهم تر از عطر و رنگ» داستانی است در ستایش گیاهانی که اگرچه از بوهای خوش و شکوفه های زینتی محرومند، اما دوای جان آدمیزادند؛ و کارشان شفا بخشیدن جسم و روان آدمی است تا مجال بوییدن گلهای معطر رابیابد. لینا کیلانی، در قصه بعدی خود «یاسمن پیر» قصه یاسمن پیری را روایت می کند که دیگر بهار را نخواهد داد، اما از کاشتن یکی از شاخه هایش، یاسمن جوانی متولد می شود که در هاله ای از نور در انتظار بهاراست. ستایش این نویسنده سوری از طبیعت در داستان «بچه های جنگل» نیز با روایتی دیگر جلوه می کند؛ روایت مردمی که برای ساختن خانه های سنگی جدیدشان، همه بوته ها را از ریشه درآوردند، اما عاقبت جنگلی بزرگ و بخشنده از همان بوته های کوچک است که کودکان بیمارشان را شفا می دهد.

«من با باران می آیم» داستانی است که در آن دانش جدید به یاری علم می آید و دانشمندی با کمک موشک های خود، به بارش باران و آبیاری زمین های یک کشاورز کمک می کند. از ویژگی های مهم کتاب این است که نوع نگاه نویسنده به تکنولوژی، در داستان هایی که سرشار از جلوه های طبیعت اند، هرگز آمیخته به تعصب، انکار و شعارزدگی نیست و این مساله در داستان «سفر آرزو» هم دیده می شود؛ داستانی که به رابطه زیبای کاشفان فضا با ماه می پردازد. جز این ها داستان های دیگر کتاب نیز هر یک، رابطه ای عمیق است میان عناصر طبیعت با خودشان و یا با آدم ها. «نشانی بهار» داستانی شاعرانه از سرچشمه رنگ های طبیعت است و «نارنج صبور» گفتگوهایی دوست داشتنی است میان مرکباتی که به ظاهرتفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. اما داستان آخر مجموعه، به لحاظ فضا و درونمایه، داستانی کاملا متفاوت است. «عکس هایی در کتاب تاریخ»، روایت جوانان قهرمانی است که به خاطر مبارزه با اشغالگران صهیونیست، برجای اسطوره هایی نشسته اند که نامشان در کتاب های تاریخ آمده است.