بادبادکهای دیار مادری: مجموعه شعر

«بادبادک های دیار مادری» را باید محل و مجال بروز شاعری دانست که هم دغدغه تعهد اجتماعی و انقلابی دارد و هم دغدغه زیبایی شناسی ادبی و هنری. اصغر معاذی در این مجموعه چنین چهرهای را از خود نشان داده است. شاعری که در عاشقانههایش حس و نگاهی رمانتیک دارد اما میکوشد علی رغم کشش احتمالی و استقبال گسترده مخاطبان عام هرگز از جلوه های جنسی برای جذابیت بیشتر عاشقانههایش استفاده نکند. این خصیصه است که منتقدی با اشاره به آن این نوع عاشقانه سرایی را فرزند گفتمان فرهنگی انقلاب اسلامی دانسته است.

اتفاقا وقتی تاریخ ادبیات فارسی را مرور میکنیم به این نتیجه میرسیم که عاشقانههایی توفیق استقبال مخاطبان و ماندگاری در حافظه این اقلیم را یافتهاند که از حیا، وقار و پوشیدگی شرقی و اسلامی بهرهمند بودهاند. معاذی در اکثر عاشقانههایش توانسته با حرکت در این خط و رعایت ظرایف آن از نازکطبعیها و باریکه های عاطفی رمانتیسم هم برخوردار باشد. از عاشقانهها که بگذریم در دیگر شعرهای معاذی تأملات و دغدغههای فکری و فلسفی او قابل ارج و تعهد او نسبت به دین اسلام و آیین تشیع و همچنین انقلاب اسلامی و دفاع مقدس قابل ستایش است. به لحاظ فنی هم این کتاب به عنوان اولین مجموعه شعر منتشره از معاذی، شعر های استواری دارد که سرشار از ظرافت های تصویری و زبانی است.