غیبت امام مهدی (ع) از دیدگاه امام جعفر صادق (ع)

گفت وگو درباره مهدویت، آخرالزمان و ظهور و قیام حضرت مهدی از روزهای آغازین بعثت نبی اکرم (ص) آغاز شده و در دوره های مختلف ادامه داشته است. گاهی عقاید مردم و شرایط زمانه، گفت وگو در این باره را به سوی انحراف می کشانده و لازم می شده است که فردی آگاه مسائل را برای دیگران تشریح کند. در میان امامان (ع)، موقعیت امام صادق (ع) در تشریح و تبیین وقایع مهم غیبت، ظهور و قیام و تکلیف مسلمانان در این خصوص بسیار برجسته است. این امام بزرگوار در زمان خویش تلاش کرد باور غیبت امام مهدی (عج) را رواج دهد و اندیشه اصیل مهدویت را در وجدان امتی برانگیزاند که همه چیز در آن آشفته شده و حق با فکر و خیال های باطل آمیخته شده بود. در چنین جامعه ای، اندیشه مهدویت دچار تضادها و تشویش هایی شده و ادعاهای باطل مهدویت ظهور کرده بود. از این رو امام صادق (ع) فضایی علمی را برای فهم فرایند غیبت فراهم آورد تا مردم بتوانند چهره واقعی غایب اهل بیت (ع) را بشناسند. نگارنده در کتاب حاضر نخست اقدامات امام صادق (ع) درباره روشن ساختن موضوع مهدویت و راه های شناخت امام غایب را بررسی و سپس این مباحث را مطرح می کند: غیبت و علل آن آموزه های مرتبط با غیبت، تاکید امام بر وقوع طولانی بودن غیبت و انجام کارها و فعالیت هایی که در زمان غیبت مطلوب است. وی در پایان به موضع گیری های امام صادق (ع) در برابر ادعاهای باطل مهدویت از جمله «کیسانیه»، «امویه»، «حسنیه» و... و نیز پاسخ های امام به شبهات در موضوع مهدویت اشاره می کند.