شب ستاره و گیسو

مجموعه «شب ستاره و گیسو» دارای ۳۷ قطعه شعر و شامل 28 غزل، 2 چهارپاره، 3 شعر سپید و 4 نیمایی با مضامینی عاشقانه و مذهبی است. عنوان کتاب از بیتی از غزلی عاشقانه با عنوان «برای صدایت» گرفته شده است: «شبی برای صدایت ترانه می‏خوانم شب ستاره و آیینه و گل و گیسو» مجموعه با غزلی تحت عنوان «جای پا» و با این مطلع آغاز می‏شود: «باز با دل گرفته در هوای تو شعر تازه‏ای سروده‏ام برای تو» «با نام تو»، «مرهم»، «غریبانه»، «احساس بارانی»، «چشم‏های خیس»، «نیلوفرانه» و «در عطر شب‏بوها» عناوین بعضی از شعرهای این مجموعه هستند.

بخش قابل توجهی از این مجموعه شعرهای مذهبی انسیه موسویان هستند. چهارپاره «قامت بلند شکیبایی» در مدح و ثنای بانوی حماسه‏ساز کربلا حضرت زینب (س) سروده شده است. «بهار باور» به آستان مقدس حضرت زهرا (س) پیشکش شده است. در حال و هوای زیارت امام رضا(ع) نیز چهارپاره «اجابت» زینت این مجموعه شعر است.

انسیه موسویان در گفت وگویی عنوان کرده است: «شعرهای من لطیف، ساده و صمیمی و به دور از هرگونه ابهام و پیچیدگی سروده شده اند؛ شاید چون خودم آدم پیچیده ای نیستم.» این کامل‏ترین و موجزترین تعریفی است که می‏توان آن را برای شعرهای مجموعه «شب ستاره و گیسو» به کار برد و البته خود شاعر این کار را انجام داده است. هم شعرهای عاشقانه و هم شعرهای آیینی این مجموعه همه آرام، لطیف، ساده و صمیمی هستند با زبانی شسته رفته و بدون مشکل. این خصیصه البته تا حدودی به خاستگاه شعر او که خراسان است، برمی گردد.

برجستگی شعرهای انسیه موسویان در عاطفه سرشار، شفاف و البته محجوب اوست. عاطفه‏ای که از حس زنانه شاعر و دلتنگی‏های او نشأت می‏گیرد و به گونه‏ای لطیف، آرام و محجوب در کلمات و تعبیرات او جاری می‏شود و هر دو بعد معشوقه‏گی و مادرانگی یک هویت مؤنث را بروز می دهد. زنانگی‏ای که در جان و روان شعرهای این شاعر است نه در تظاهرهای کلمات و ترکیباتی که بعضی مدعیان فمینیسم به گونه‏ای نازل و اروتیک‏وار آنها را بر پرچم می‏کنند و سمبل و نماینده زنانه‏سرایی معرفی اش می‏کنند:
«دلتنگم آنچنان که غریبانه اشک ریخت
دریا به روزگارم و باران به حال من
ای علت لطیف تغزل! کمی بخند
تا بشکفد ترانه به لب های کال من»