از زنده ترین مصادیق و موٴثرترین موارد بینش معرفتی اهل بیت(علیهم السلام) همانا بیان درست مدایح و مآثر و ذکر صحیح مناقب و آثار آنان است. در سایه این مدح هم عظمت و بزرگواری و سیرت علمی و عملی آنان دانسته می شود و هم تولّ و پذیرش ولایت و راهبر آنان در دل ها افزون تر و پرثمرتر می گردد.
از این نگاه است که عالمان و فرزانگان ساحت دین و ایمان و نیز دانشمندان عصرهای مختلف علمی و فرهنگی به وجد آمده و هر یک به اندازهٴ خویش، زبان به مدح گشوده یا خامهٴ تعظیم به دست گرفته، تا گوشه ای از دَین خود را به اهل بیت(علیهم السلام) ادا کنند.
مرحوم «ملامحمد سلطان خضرای دلارستاقی» متخلّص به «مذنب» از جمله ادیبانی است که با پیمودن میدان های معرفت و عرصه های ارادت به خاندان عصمت و طهارت، اشعار بلند، نغز و زیبایی سروده که از دل مایه های فراوان ادبی و جان مایه های عرفانی و حکمی بهره گرفته است.
«گنجور عشق» اثری است که با مقدمه ای ارزشمند از حضرت آیت الله جوادی آملی (حفظه الله)، در دو بخش، مدایح و مراثی اهل بیت (علیهم السلام) را از این شاعر شیدایی روایت می کند. بخشی از این کتاب قبلا با نام مراثی اهل بیت منتشر شده بود.