ابن حسام شاعر آزاده و آزاداندیشی است که شعر را نه به خاطر بهره مندی های مادی و تمتع دنیوی بکله به جهت نیاز درونی و اعتقادی و احساس رسالتی که بر دوشش سنگینی می کرده سروده است. این شاعر دیندار و آرمانگرا شعر را وسیله فروکش کردن غلیان درونی خود می داند نه واسطه ای برای راهیابی به دربار حکام و سلاطین.