نویسنده کتاب از پژوهشگرانی است که سالها درباره نظامهای آموزشی سنتی و جدید آفریقا مطالعه کرده است. او معتقد است که تا زمانی که مردم کشورهای عقب مانده خود را در آموزش خود و فرزاندانشان را سهیم ندانند و از اهمیت وسایل موجود و در دسترس آگاه نشوند انتظار هیچ پیشرفتی را در تکنولوژی آموزشی از آنان نمی توان داشت. به اعتقاد وی وارد ساختن وسایل مدرن و ایجاد موسسات بزرگ بدون بوجود آوردن آگاهی لازم در جامعه نتیجه ای جز بیشتر غوطه ور ساختن کشور کمک گیرنده در فقر ندارد. او در این کتاب ابتدا به این مسئله پرداخه که چرا در چنان کشورهایی، مدارس که در ابتدا با آن همه استقبال مواجه شده بودند، رفته رفته اعتبار و حیثیت خود را از دست دادند. و سپس به بررسی اصلاحاتی می پردازر که در زمینه تحصیلی در آفریقا انجام شده و در نهایت راه حلهایی را پیشنهاد می کند.