فلسفه در عصر رنسانس اسلامی: ابوسلیمان سجستانی و مجلس او

این کتاب لنگه دیگر کتاب همین نویسنده است که با عنوان انسان گرایی در عصر رنسانس اسلامی پیش از این منتشر شده بود.
سرچشمه این کتاب و کتاب دیگر نویسنده در رساله دکترایی قرار داشت که او با راهنمایی فرانتس روزنتال در سال 1967 (1346) در دانشگاه ییل به پایان رساند، اما بعد از نزدیک به دو دهه کار و تحقیق بیشتر در سال 1986 به طور همزمان در دو مجلد جداگانه و مستقل منتشر کرد.
نویسنده در این مجلد با تکیه بر آنچه پیشتر توصیف کرده بود فیلسوف ابوسلیمان سجستانی را کانون بحث خود قرار می دهد.
او در مقام شخصیتی سقراطمانند در قلب مجلسی از دانشوران در سطوح مختلف (دانشمندان، فیلسوفان، ادیبان) قرار داشت و همین امر امکان می دهد که از طریق او با طیف گسترده ای از روشنفکران و دانشمندان و حتی متکلمان آشنا شویم که درک فیلسوف از کار آنان برای آشنایی عمیق با این دوره درخشان تاریخی بسیار مهم است.
از سجستانی جز چند رساله کوتاه به قلم خودش و کتاب صوان الحکمه که از مکتب او بیرون آمد چیز دیگری باقی نمانده است.