با هجوم نیروهای بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی در سوم شهریور 1320 به ایران، مجموعه ای از کنش ها و تعارض های نهفته در بطن جامعه به نحوی ناگهانی و گسترده، سر باز کرد. سعی و تلاش مجموعه ای از نیروهای ایلی و عشایری که پس از پشت سر گذاشتن یک دورة بیست ساله از سرکوب نظامی و اسکان اجباری، اینک در صدد بازسازی اقتدار پیشین خود برآمده بودند، از جمله این تنش ها و تعارض ها بود. واکنش ایل قشقایی در جریان این تحولات که در ارتباط با پاره ای از صف آرایی های سیاسی وقت در دو عرصه خارجی و داخلی، صورتی خشونت بار یافت، موضوع اصلی کتاب حاضر است. (نبرد خونبار سمیرم و کشتار هم مهینان از مهم ترین این تحولات است.)