اسماعیلی امینی که در سال های اخیر خود را به عنوان یکی از جدی ترین پژوهشگران عرصه معرفی کرده بود در این دفتر شعر به طبع آزمایی شاعرانه و طنازانه در شرح برخی از معظلات اجتماعی پرداخته و گزیده ای از اشعار خود را در قالب ۳۰ قطعه شعر در این دفتر گردآوری کرده است.
از نکات قابل توجه در این دفتر شعر، تضمین شعر معروف «محتسب و مست» توسط این شاعر و نیز سرودن قطعه شعری در استقبال از ابوالفضل زرویی نصرآباد است. زبان امینی در این اشعار صریح و شفاف است و به نظر می رسد او اهمیت بازنمایی طنازانه سوژه خود را فدای زیبایی بیش از اندازه ظاهری مصراع ها نکرده است.