تئاتر در اسارت

بازخوانی جایگاه «تئاتر» در دوران «اسارت» است. نگارنده که از زاویه هنر به اردوگاه های اسرای جنگی در دوران «دفاع مقدس» نگریسته، بر این باور است که تئاتر بخشی از زندگی اسیران ایرانی بوده و یک ابزار مهم پیام رسانی شمرده می شده است. پژوهش حاضر حاصل مصاحبه با تعدادی از هنرمندان آزاده و در برخی موارد مشاهدات خود نویسنده از رویدادهای فرهنگی و هنری اردوگاه ها می باشد. ترسیم اوضاع، انواع نمایش ها و عناصر اجرای نمایش ها بخشش های سه گانه این اثر را تشکیل می دهند. نویسنده همچنین به هنرهای خطاطی، نقاشی، طراحی، ماکت سازی و برپایی نمایشگاه ها نیز به صورت گذرا توجه نموده است.