رساله منطقی - فلسفی

رساله منطقی-فلسفی (به لاتین: Tractatus Logico-Philosophicus)، که بیشتر به اختصار تراکتاتوس خوانده می شود، نام تنها کتابی است از ویتگنشتاین فیلسوف اتریشی که در زمان حیات وی به چاپ رسید. او این کتاب را در دوران سربازی و اسارت در جنگ جهانی اول نوشت. اولین چاپ آن به زبان آلمانی با نام Logisch-Philosophische Abhandlung در سال ۱۹۲۱ بود و امروزه به عنوان یکی از مؤثرترین کتاب های فلسفی قرن بیستم شناخته می شود. این کتاب شامل پیش گفتار، فهرست نمادهای رساله منطقی-فلسفی، درآمدی بر این کتاب نوشته برتراند راسل، پیش گفتار نویسنده و متن رساله منطقی-فلسفی است.
این کتاب که حاصل نحوه تفکر این فیلسوف در دوره اول زندگی اوست، در فلسفه جدید اروپایی و نیز در منطق جدید تأثیرات بسیار وسیعی نهاده است. کتاب شامل مجموعه کلمات قصار و دقیقی است که بسط یافته هفت حکم و گزاره اولیه است. از این نظر کتاب تا حدی شبیه کتاب اشارات و تنبیهات شیخ الرئیس می باشد.

متن رساله شامل هفت گزاره است که هر یک زیربخش هایی دارد. ویتگنشتاین در این کتاب به شرط هایی پرداخته که به وسیله یک زبان منطقی برآورده شوند. راسل نوشته شدن این کتاب را به این دلیل که ویتگنشتاین در این کتاب به قاعده های دستور زبان فلسفی پرداخته با اهمیت دانسته است.