آشپزی دوره صفوی: کارنامه - ماده الحیوه

معرفی کتاب

برخی از پژوهشگران در آشپزی سه مکتب مادر را پیشنهاد کرده اند:ایرانی، چینی و رومی. آشپزی ایرانی به معنای یک هنر ظریف، مانند فرش ایرانی، اساساً هنری است توده ای، که در خانه های مردم ساده یا حتی فقیر و به دست زنان و دختران شهرها و روستاهای این سرزمین پرورانده شده است. مکتب ایرانی، به جز تفاوت در مکتب غذایی، در شیوه پخت و آداب سفره هم ممتاز است و در این هر سه مورد منابع و کتاب های فراوان از قرن ها پیش موجود است.

"آشپزی دوره صفوی"دربرگیرنده دو رساله درباب آشپزی از عصر صفویه است:کتاب اول به نام "کارنامه" تألیف حاجی محمدعلی باورچی بغدادی است که آشپز یکی از بزرگان روزگار خود بوده و این اثر را در سال 927ق. هنگام سفر به اردبیل نگاشته است، و کتاب دوم "ماده الحیوه" نام دارد که تألیف نورالله آشپز است و حدوداً 76سال پس از رساله اول نوشته شده و شامل مطالبی درباره طبخ غذاها و معرفی انواع خوراکی های آن دوره است. مصحح بزرگ کتاب، ایرج افشار، در مقدمه این اثر کتاب شناسی جامعی از متون قدیم آشپزی ارائه کرده است.