آذرستان

«معتمدالملک، با فانوسی روشن به دست، آمد. جماعت توی طویله را کنار زد و رفت کنار علی نشست. در نور زرد فانوس، به زخم عمیق پای علی نگاه کرد. دست پیش آورد و بر پیشانی او کشید. عرق سرد را پاک کرد. پرسید: تو آنجا چه می کردی؟ علی بریده بریده گفت: به من پناه آورده بودند.»