عطر شب های خراسان

کتاب حاضر، گزیده 137 شعر در قالب های غزل­، مثنوی­، دوبیتی­ و سپید محمدعلی عجمی است. محمدعلی عجمی شاعری از کشور همزبان و همسایه یعنی تاجیکستان است. زبان فارسی با لهجۀ تاجیکی و واژگان کهن، شعر او را به خاطر نوعی آشنایی زدایی زبانی برای مخاطبان جذاب و شیرین می ­کند. زبان شعر محمدعلی عجمی به دلیل هنجارگریزی نحوی و دستوری و به دلیل عادت ستیزی و غرابت واژگانی، تشخّص ویژه ­ای پیدا می­ کند و در مقایسه با شعر دیگران شخصیت مستقلی دارد. اگر از شعر، کارکردی رسانه ­ای طلب نکنیم و سیاست­ های روزمره را بر آن بار نکنیم و آن را تا سرحد شعار تنزل ندهیم سروده ­های این شاعر تاجیک را باید شعری موفق و ناب ارزیابی کرد. محمدعلی عجمی هم در غزل، هم در شعرهای آزاد، آثار قابل تأملی دارد در مقایسه با آثار شاعران تاجیک جایگاهی بس رفیع­تر را از آن خود کرده است. عجمی هم در نوع نگاه و زاویه دید، هم رویکردش به هستی و جهان پیرامون، هم در زبان، بسیار پیشرفته­ تر از شاعران هم نسل خود در تاجیکستان است. این مختصات شعری سبب می­ شود نام او را به خاطر بسپاریم.
برخی از عناوین اشعار وی در این کتاب عبارتند از: زمزمه عشق، یک پرده در سکوت، نگارستان ابرو، از آن طرف جاده، نذر مردم، یک سفره تماشا، ای ساقی عزیز، شب قدر، بهشت و آدم و گندم، دست دعا، شهر مرده، به این سادگی و بازگشت.