حسین اسرافیلی در غزلها و مثنوی های خود که در منقبت پیامبر (ص) و در ستایش ائمه اطهار (ع) سروده، از زبانی فاخر و اوزانی کوتاه و پرتپش سود می برد و مخاطب خود را به جنبش و تحرک وا می دارد. او در این اشعار دینی، به شکل روایی با برش های هنرمندانه، مخاطب را به متن واقعه هدایت می کند و او را از عمق فاجعه آگاه می سازد. اسرافیلی را می توان شاعری عاشورایی نامید. شاعر خاندان پیامبر و مرثیه سرای اهل عصمت و طهارت که در میان شاعران متعهد و معاصر این حوزه جایگاه ارزشمندی دارد. اسرافیلی همۀ سروده هایش را وقف ترویج اندیشه های متعالی و دینی کرده است و در زمینۀ شعر انقلاب و ادبیات دفاع مقدس نیز شاعری پیشگام بوده و در این عرصه ها طی سه دهه، حضوری مؤثر داشته و راهگشا و راهنمای نسل متعهد بعد از خود بوده است. شعر او، در حوزه دفاع مقدس، به تعبیر خودش سنگر به سنگر و پابه پای رزمندگان جنگیده و حضور داشته است.
کتاب حاضر شامل گزیده ای از سروده های این شاعر می باشد.