خانه
کتاب
هنر (18)
نمایشنامه و فیلمنامه (2-18)
مستند جنگی: نگاهی به فیلم های مستند جنگی ایران و جهان

مستند جنگی: نگاهی به فیلم های مستند جنگی ایران و جهان

سال نشر : 1383

تعداد صفحات : 200

خرید پیامکی این محصول

جهت خرید پیامکی این محصول، کد محصول، نام و نام خانوادگی، آدرس و کد پستی خود را به شماره زیر ارسال نمایید: کد محصول : 334810003022

~~1,700~~ 1,615 تومان

افزودن به سبد سفارش

معرفی کتاب

کتاب «مستند جنگی» در سال های پایانی دهه شصت تهیه و تنظیم شده است. بخش اول به مستندسازی در جهان به ویژه جنگ دوم جهانی و همچنین پیشینه مستندسازی می پردازد. بخش دوم نیز تاریخچه مستندسازی در ایران و ساختن فیلم های مستند جنگی در خلال سال های جنگ را بررسی می کند. گفت و گو با مستندسازان و فهرستی از مراکز فیلمسازی و مستندهای ساخته شده درباره جنگ از فصل های دیگر این بخش است. این بخش صرفا به مقطع جنگ های هشت ساله می پردازد.
این کتاب تعداد محدودی عکس دارد. عکس های موجود در آن یا از اینترنت یا از منابع مکتوب دیگر انتخاب شده اند یا از فصل فیلم ها برداشته شده که عموما کیفیت مناسبی برای چاپ نداشته اند و ممکن است بیننده را آزار دهند و گویا تنها برای کامل شدن کتاب از آنها استفاده شده است.
کتاب «مستند جنگی» در شش بخش «سینمای مستند جنگی در جهان» به معرفی مستندهای جنگی در آلمان، ژاپن، انگلیس، فرانسه، شوروی و آمریکا، «سینمای مستند جنگی در ایران» از آغاز مستندسازی در ایران، گفت و گو با فیلمسازان، فرهنگ فیلم های مستند جنگی در ایران، «سبک شناسی سینمای مستند جنگی در ایران»، «گفت و گو با فیلمسازان» و « فرهنگ فیلم های مستند جنگی در ایران» و «اعلام» می پردازد.

در مقدمه این کتاب می خوانیم: «پیدایش سینمای مستند در واقع همان پیدایش سینما است، چرا که اولین فیلم ها فیلم های مستند بودند. فیلم هایی که مناظر، رویدادها، حیوانات و مردم را در حالت های طبیعی خود نشان می دادند. از هنگامی که اولین دوربین فیلم برداری به وجود آمد و از ابتدای پیدایش سینما، مخترعان و سینماگران، عدسی دوربین خود را به سوی موضوع های عادی و روزمره متوجه کردند ولی به زودی بسیاری از همین مخترعان و سینماگران، سینما را در خدمت خیال پردازی و داستان گویی در آوردند. به این ترتیب مسئله انتخاب یکی از این دو راه، به سرعت مطرح شد و بعضی از سینماگران به سینمای واقعه نگار و بعضی دیگر به سینمای داستانی گرویدند. از این رو بسیاری برادران لومیر را پایه گذار سینمای مستند و ژرژ مه لیس را پایه گذار سینمای داستانی و سرگرم کننده به حساب می آوردند اما نباید از نظر دور داشت که هر کدام از این افراد، در عین حال فیلم های داستانی و فیلم های مستند و فیلم های دیگری نیز ساخته اند. در واقع سینماگران آن دوره کارشان این بود که هم فیلم های مستند و هم فیلم های داستانی بسازند.»