دختری در قطار

رمان «دختری در قطار» عنوان پرفروش ترین کتاب سال ۲۰۱۵ در جهان را داراست و چند ماه پس از انتشار، رکورد فروش افسانه ای کتاب هری پاتر را شکسته است.
«دختری در قطار» نه تنها یک رمان مهیج و پلیسی، بلکه تریلری روان شناختانه است، که موفق شد خیلی زود رکورد پرفروش ترین هایی چون هری پاتر را بشکند و همچنان در صدر باقی بماند.
«دختری در قطار» با روایتی مدرن، سراغ موضوعی کلاسیک می رود تا این بار، وحشت و خون را از میان درد و ترومای زنانه بیرون بکشد. ریچل که زنی دائم الخمر است برای خودش ارزشی قائل نیست؛ از نظر او زنان فقط از دو وجه قابل توجه اند: وضعیت ظاهری و نقش مادری شان. پس با این حساب، او که ظاهری معمولی دارد و نازاست، نمی تواند مورد توجه مردی واقع شود؛ موهبتی که احتمالاً از نظر او، زن های دیگر قصه ـ آنا و مگان ـ از آن بهره مندند.
ریچل بیش از آن که در واقعیت زندگی کند، در خیال و بین آدم های خیالی یی که فقط خودش آن ها را می بیند سیر می کند؛ آن قدر که درگیر حوادث بین شان می شود؛ حوادثی که هیچ وقت رخ نداده اند. اما چه اتفاقی می افتد که زندگیِ زن های این داستان، در هم تنیده می شود؟ پائولا هاوکینز برای بیان این داستان کار مهمی کرده؛ او دقیق و موشکافانه به اطرافش وآدم ها ـ آدم های معمولی ـ چشم دوخته. داستان او روایتی مدرن و چند صدایی از ماجرای سه زن است، که هر کس از زاویه ی دید خودش آن را برای مان تعریفلنگر می کند.
این داستان از طریق مقایسه ی مستدل شخصیت ها، وارد فضای داستان های زناشویی درباره خیانت و ازدواج می شود و به اثرات مخرب زن ستیزی می پردازد ضمن اینکه از ویژگی راویان بسیار که غیرقابل اعتماد هم هستند بهره می برد.
موفقیت رمان دختری در قطار، درست چند سال بعد از داستان دختر گمشده، نشان می دهد که خوانندگان به آن دسته از داستان های جنایی ازدواج محوری که درون مایه ی داستانی شان هنجارهای فرهنگی را نقد می کند وزنان وزن بیش تری در این نقد فرهنگی دارند، علاقه مند هستند. تا قبل از این داستا ن ها، داستان های جنایی در ژانر جاسوسی مطرح بود و نویسندگان مرد، برتری نوشتن چنین داستان هایی را از آن خود داشتند. اکنون با تمرکز برای روی زنان برای خلق موقعیت درام از لابه لای زندگی آنان و با نوید یافتن ریشه های درد و رنج زنانه، جای تریلرهای جاسوسی در داستان های مهیج عقب رفته است.
روزنامه گاردین در پرونده ای اختصاصی برای این داستان، به داستان «دختر گمشده» اشاره کرد و نوشت: «در بین داستان های جنایی، شباهت هایی در موضوع خانواده یا ازدواج وجود دارد اما تعداد کمی از این داستان ها در هر دو ژانر خانوادگی و جنایی استادانه نوشته شده اند به نحوی که در آن تمام نقاط داستانی به خوبی در داستان جا افتاده و قابل درک باشد، دختری در قطار از این نظر یک نمونه بی نظیر است.»