پیامبر باب اجتهاد را به روی عالمان و فقهای اسلام گشودند تا مکتب حیات بخش اسلام در همة زمان ها پر طراوت باقی مانده و راه خویش را به سوی فردایی بهتر بگشاید. به این ترتیب هم پرسش های بشری پاسخ داده می شدو هم با دعوت مردم توسط پیامبران و اولیا به مراجعه به فقها دعوت به تقلیدی آگاهانه محسوب می شد. بر همین مبنا از سویی حرکت بدون علم که به عقیدة پیامبر حرکتی در بیراهة جهل بود اتفاق نمی افتاد و از سوی دیگر افراد غیرمجتهد با تقلیدی آگاهانه به درستی اعمال خویش اطمینان می یافتند. کتاب حاضر ضمن بررسی مقولة مرجعیت و ضرورت تقلید، نمونه هایی از عملکرد موفق مراجع شیعه را در قرون اخیر بیان می دارد.