حکمت صدرایی و کلام شیعه

کلام شیعه نخستین مایه های خود را از قرآن و سنت نبوی و امامان می گیرد؛ اما بر اثر تعامل با فرهنگ ها و مکاتب دیگر، به خصوص فلسفه، قوام می یابد. کلام شیعه، به خصوص کلام فلسفی از یک سو متأثر از مکتب های فلسفی دوره اسلامی بوده است و از سوی دیگر فلسفه اسلامی، به خصوص حکمت صدرایی، در بخش الهیات، در مقام تبیین بُعد الهیاتی دین می باشد و مهم ترین پیش فرض آن قرآن و سنت نبوی و تعالیم ائمه(علیهم السلام)، که از منابع اصلی کلام شیعه اند. کتاب حکمت صدرایی و کلام شیعه به قلم قاسم اخوان نبوی به بررسی و تبیین تأثیر مبانی حکمت صدرایی بر کلام شیعه می پردازد.

بر اساس فرضیه این تحقیق، نسبت کلام شیعه با حکمت صدرایی مانند نسبت ماده و صورت است، به این معنا که مکتب ملاصدرا مبتنی بر قالب و نظام و پیش فرضی است که رکن اصلی آن را آموزه های مطرح در کلام شیعه تشکیل می دهد. در حقیقت ساختار نظام معرفتی صدرا در جهت تبیین و توجیه این آموزه هاست و از این جهت حکمت صدرایی همچون صورتی برای کلام شیعه است؛ به عبارت دیگر، این دو علم اگرچه در مقام تعریف با یکدیگر تمایز دارند، در مقام تحقیق، کلام شیعه یکی از عوامل مهم و اساسی در شکل گیری حکمت صدرایی، در بستر تاریخی و معرفتی است که این مکتب در آن بستر شکل گرفته است.

کتاب حکمت صدرایی و کلام شیعه به قلم قاسم اخوان نبوی در دو بخش ارائه شده است.
بخش اول کلیات موضوع شامل سه فصل(طرح مسئله، بسترشناسی تاریخی و معرفتی کلام فلسفی شیعه و حکمت صدرایی) و بخش دوم به بررسی و تبیین مناسبات حکمت صدرایی و کلام شیعه در چهار فصل(خداشناسی، راهنماشناسی، فرجام شناسی و سیر اجمالی مناسبات حکمت صدرایی و کلام شیعه تا عصر حاضر) به همراه جمع بندی و نتیجه گیری پرداخته است.