علامه محمدرضا حکیمی: فیلسوف عدالت

استاد حکیمی متولد چهارده فروردین ۱۳۱۴شمسی (۱۳۵۴ قمری) در مشهد. پدرش عبدالوهاب ، که از یزد به مشهد مهاجرت کرده بود، از معتمدین و محترمین بازار مشهد بود.
حکیمی در سال ۱۳۲۰ تحصیلاتش را آغاز کرد. در سال ۱۳۲۶در حوزه علمیه خراسان وارد تحصیلات حوزوی شد و تا بیست سال از عمر خود را در حوزه گذراند. در این مدت به تحصیل دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم، تقویم و... پرداخت. از استادان وی می توان شیخ محمد تقی ادیب نیشابوری، آیت الله شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، آیت الله العظمی سید محمد هادی میلانی، آیت الله میرزا احمد مدرس یزدی، شیخ اسماعیل نجومیان، حاج سید ابوالحسن حافظیان و حاجی خان مخیری را نام برد.
حکیمی اجازه اجتهاد را از شیخ آقا بزرگ تهرانی در سال ۱۳۴۸ ش دریافت کرد.
از وی با عناوینی چون «علامه»، «فیلسوف عدالت» یاد می شود. دکتر علی شریعتی وی را به عنوان وصی خود جهت هرگونه دخل و تصرف در آثارش انتخاب کرده بود. کتاب الحیاه وی در رابطه با اقتصاد اسلامی از شهرت خاصی در کشورهای اسلامی برخوردار شده است. نامهٔ وی به فیدل کاسترو در رابطه با بیان مبانی اسلام بازخورد خبری وسیعی داشت.مدتی بعد یک هیأت کوبایی نیز با او دیدار کرد.
حکیمی از طرفداران سرسخت و علاقه مندان جدّی مکتب تفکیک شمرده می شود.
این کتاب نگرشی به زندگی علمی و عملی علامه حکیمی است.