پیشگامان دانش و فضیلت 5: بهترین انتخاب (نگاره هایی درباره علامه شعرانی)

نویسنده در بخشی از کتاب خود، درباره اهمیت علم و دانش افزایی از دیدگاه علامه، می نویسد:

از حجره اش که در مدرسه ی مروی تهران بود، بیرون آمد. باید تا سه راه سیروس که منزل استادش بود می رفت. برف همه جا را سفیدپوش و تماشایی کرده بود. با این­حال، برف آن­قدرسنگین بود که رفتن را سخت می­کرد. سوز سرما هم مزید بر علت شده بود. با دیدن شکوه برف زیر لب زمزمه کرد:

در لحاف فلک افتاده شکاف / پنبه می بارد از این کهنه لحا

مردد بود که برود یا نرود. با خودش گفت: بهتر است در این سرما وبرف، حال استاد را رعایت کنم.
اما شک را از خود دور کرد وگفت: بروم، بهتر است.
به خانه ی استاد شعرانی که رسید، باز دودل شد. کمی مکث کرد.
- در بزنم یا نزنم؟
ولی این همه راه را آمده بود! حلقه ی در را کوبید. در باز شد وسراغ استاد رفت. استاد نشسته بود. با احترام از استاد عذر خواهی کرد که دراین سرمای سوزان مزاحمش شده. استاد گفت: هنگام آمدن به این­جا، آیا گداها را سر کوچه و بازار دیدی یا نه؟
- بله استاد! دیدم.
- آیا آن­ها کارشان را تعطیل کرده بودند؟
- خیر!
استاد سری تکان داد وگفت: گداها دست از کار نکشیدند. ما چرا درس­مان را تعطیل کنیم.