فلسفه ارتباطات: جستارهایی در فلسفه یونانی

ارتباطات به منزله حوزه مطالعاتی و رشته مستقل علمی یکی از قدیمی ترین مطالعات دانشگاهی جهان است. کتاب حاضر مجموعه مقالاتی است که شامل نوشتارها ومقاله های برگزیده نخستین همایش فلسفه ارتباطات سال 2002 در کشور یونان و پاسخی است هر چند ابتدایی و مقدماتی به برخی از پرسش های کلیدی تنها یک حوزه مذکور از سه حوزه فوق یعنی فلسفه ارتباطات از دیدگاه اندیشه ها و رویکردهای یونانی.

«گفتمان و گفتگو»،«دسترسی به نوس»، «چالش های اخلاقی برای یقای ارسطو در عصر ارتباطات واسطه مند»، «مکالمه ای درباره فضیلت روزمره»، «کایروس و بیان»، «نظریه ارزشیابی برهان ارسطو»، «لوگوس و کثرت گرایی»،«تخیل در ارتباطات عاطفی فریبنده»، «فلسفه، بلاغت و اروس در پیدایش خودشناسی»، «اصل ارتباطات در متن بنیادباوری و نسبیت باوری»،«جنبه های اخلاقی فناوری ارتباطات»، «بلاغت ستایش و تشکیل هویت»، «ارتباطات میان فرهنگی در دوران باستان»، «لذت بلاغت»، «دیدگاه پروکلوس درباره چگونگی ارتباطات افلاطونی»، «بنیان های معرفت شناختی ارتباطات در فن شعر و تفسیر ارسطو» و «قیاس ناپذیری ارتباطات فلسفی در رساله قوانین افلاطون» عنوان بخش های مختلف این کتاب است.مقاله های ارائه شده در مجلد یکم تلاشی است برای کاوش در فلسفه ارتباطات با تأکید بر دیدگاه ها و اندیشه های یونانی. نویسندگان این جستارها با عنایت به پدیده های معاصری چون انفجار پیشرفت های فناوری در ارتباطات عمومی یا کاربردهای فراگیر رایانه و اینترنت، توجه خود را به فرهنگ یونان باستان درباره آرا و اندیشه هایی معطوف ساخته اند که امروز می توانند در فهم شیوه های برقراری ارتباطات به ما یاری رسانند. اگرچه هر یک از این مقاله ها از لحاظ رویکرد، هدف و دامنه بحث با یکدیگر تفاوت دارند، همه آنها این مفهوم را پوشش می دهند که مسائل ارتباطات از گذشته های دور و از اساس به همان شکل باقی مانده اند.

در بخشی از مقدمه این کتاب می خوانیم: «ادبیات سه حوزه گسترده مهم و بنیانی «تاریخ فلسفه ارتباطات»، «فلسفه ارتباطات» و «فلسفه نظریه های ارتباطات» در انواع انسانی و جمعی آن در چارچوب آثار پارسی اعم از تالیف یا ترجمه، با رویکرد سنتی و روشمند در عرصه های مطالعاتی دانشگاهی علم ارتباطات، هماره مهجور و محدود مانده است. این مساله علمی و آموزشی از جمله نقص های جدی مشکلات آموزشی و پژوهشی پایه در این حوزه و رشته علمی است و نمی توان به سادگی از اهمیت کلیدی آن روی گردان شد. شاید بتوان برخی دلایل این ناموزونی و ناهماهنگی فکری و روشی را از یک سو، نحوه شکل گیری تاریخ ارتباطات و رسانه ها در ایران و از سوی دیگر برنامه ریزی درسی، تخصصی و جامع برای آموزش و پژوهش آن برشمرد.