کتاب حاضر، جلد اول از این مجموعه و درباره تشیع دوازده امامی است. اهمیت جلد اول این مجموعه نیز در آن است که نویسنده به طور ویژه به تشیع دوازده امامی پرداخته که به ویژه بعد از دوره صفوی در ایران رواج داشته است.
نویسنده علاقه بسیاری در تشیع داشته و در مکالمات او با علامه طباطبایی مطالب بسیاری در این باره وجود دارد. نویسنده در استخراج این مبانی به سرچشمه آن ها، یعنی احادیث صادر شده از خود امامان نظر داشته و درعین حال بازتاب و بسط این احادیث را در بزرگ ترین شارحان سخنان ائمه در عصر صفوی نشان داده است.
در این کتاب شاهد فصول مشترک میان هرمنوتیک معنوی (یعنی تأویل) به کار گرفته شده در تشیع و در مسیحیت و نیز مسائل مشترک در امام شناسی شیعی و مسیح شناسی هستیم.