امام از ادامه راه انقلاب نگرانی نداشتند؛ چراکه خودشان می فرمایند: «من به سهم خودم هیچ نگرانی ندارم راجع به انقلاب. انقلاب راه خودش را پیداکرده و به پیش می رود و بستگی به وجود هیچ کس هم ندارد.» ایشان از عوامل تاثیرگذار خارجی بر این انقلاب واهمه نداشتند: «این انقلاب انشاالله محفوظ می ماند و آسیبی از خارج به او نمی رسد.» نگرانی از آن است که مبادا این نهضت با شکست مواجه شود.نگرانی نه در باب حفظ قدرت و حکومت و یا ارضای منافع شخصی است بلکه حضرت امام نگران از بین رفتن ارزش های اسلامی حاک بر انقلاب بودند. حضرت امام از آن نگرانند که مبادا به اسم اسلام و ازرش های اسلامی بر ملت ظلم شود. مبادا تجملات و تشریفات دامن گیر روحانیت و حوزه های علمیه و مسئولین نظام شود. «خدا نیاورد آن روزی را که سیاست ما و سیاست مسئولین کشور ما، پشت کردن به دفاع از محرومین و رو آوردن به حماتی از سرمایه دارها گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار و عنایت بیشتری برخوردار شوند.» نخاطبین حضرت امام بسیارند، از دولتمردان و روحانیون گرفته تا دانشجویان و جوانان، زنان، قشرها، گروه ها، نهادها، ارگان های انقلاب، دولتمردان خارجی و جهان اسلام، همه و همه مورد خطاب حضرت امام قرار گرفته اند: «خطر بزرگ است و مسئولیت بزرگ، مسئولیت من و آقایان زیادتر از شماست...» صراحت بیان حضرت امام هر شنونده ای را با این سوال مواجه می سازد که ایشان از آینده نظام چه انتظاری داشتند؟ اندوه و نگرانی ایشان چه بود؟ و ... اثر حاضر بخشی از رهنمودهای ایشان است.