هنرهای تصویری و تجسمی از دیدگاه امام خمینی رحمه الله

مجسمه سازی، نقاشی و دیگر شیوه های هنر تصویری، از جمله هنرهایی هستند که از گذشته های بسیار دور، متوجه انسان ها بوده اند. انسان های ابتدایی از این هنرها اهداف گوناگونی چون آرایش محل سکونت، بیان امیال و آرزوها، انتقال پیام و وسیله ای برای یادبود سحر و جادو داشته اند. مهم تر از همه آن که در بسیاری از اقوام، تندیس و نقاشی دارای ارزش دینی بودند و بسیاری از آنان به پرستش تصویرها، به منزله خدایان گوناگون می پرداختند. ولی به طور قطع ادیان توحیدی به شدت با تقدیس و پرستش تندیس ها مخالف بودند و یکی از مهم ترین جلوه های دین اسلام، مبارزه با بت پرستی بود.

نگارنده در کتاب حاضر، با توجه به پیشینه تاریخی صورتگری در ادیان (به جز اسلام) با محور قرار دادن نظریه امام خمینی (ره)، به بررسی این موضوع از منظر فقهی پرداخته است. از موضوعات کتاب می توان حایز بودن یا نبودن نقاشی و مجسمه سازی از طبیعت بی جان، علت حرمت و تحریم صورتگری، گستره حکم تحریم صورتگری، دلایل تحریم نگهداری و استفاده از تصویر و تندیس و... اشاره نمود.