ساختار عملیاتی تأمین مالی اسلامی از طریق انتشار سهام: درسهایی از سرمایه گذاری خطرپذیر

آمارها نشان می دهد که ابزارهای تأمین مالی کوتاه مدت و با نرخ سود ثابت مانند مرابحه بیشتر از سایر ابزارها جهت تأمین مالی مورد اقبال بانکهای اسلامی قرار می گیرد. در همین راستا توجیهات متفاوتی درباره علل توجه کمتر به روشهای بلند مدت و مشارکتی ارائه شده است.
این مطالعه در شش فصل در صدد است این مسئله را از طریق دقت در ساختارهای عملیاتی موجود در مؤسسات مالی و نحوه پرداختن این مؤسسات به مسئله مدیریت ریسک مورد بررسی قرار دهد. در واقع مطالعه حاضر ریسکهای مختلفی که ممکن است شیوه های تأمین مالی از طریق انتشار سهام را تهدید کنند بررسی نموده و مدلی را به بحث می گذارد که تا جایی که ممکن باشد این ریسکها را تقلیل داده و یا تعدیل کند ضمنا با تکیه به مفهوم مکمل بودن نشان می دهد که چرا بانکهای اسلامی به طور نسبی کمتر از ابزارهای بدهی پر ریسکتر استفاده می کنند و در نهایت پیشنهاد می کند که سرمایه گذاری خطرپذیر الگوی مناسبی است که به وسیله آن می توان ریسکهای ناشی از روش تأمین مالی از طریق انتشار سهام را مدیریت کرد.
بنابراین به نظر می رسد جهت اقبال موسسات مالی اسلامی به تأمین مالی از طریق انتشار اوراق سهام بایستی مراکزی جهت مدیریت ریسکهای ناشی از این نوع تأمین مالی تأسیس شوند. به طور کلی به نظر می آید که تأمین مالی پایه سهام بایستی نقش چشمگیرتری را در بانکداری و تأمین مالی اسلامی داشته باشد که به همین علت اندیشمندان و محققین بایستی پس از تبیین ماهیت ابزارهای مالی اسلامی ریسکهای مترتب بر هر کدام را به خوبی شناسایی نموده و راهکارهایی را به منظور تعدیل این ریسکها ارائه نمایند. این تحقیق یکی از اولین تلاشها در جهت تبیین ابعاد سازمانی تأمین مالی اسلامی از طریق انتشار سهام است.

برای بررسی مسئله مطرح شده؛ نویسندگان از مفهوم مکمل بودن استفاده نموده اند. این مفهوم اشاره می کند که هر موسسه مالی دارای اجزاء مختلف و به هم پیوسته ای است که درصورت وجود هماهنگی های لازم بین این اجزاء، شرایط ایجاد تعادل در فرآیند مؤسسات را فراهم می کند. چنانچه هر کدام از این اجزاء مفقود باشد، مؤسسه مورد نظر سودآور نخواهد بود و یا به زودی ساختار آن با مشکل جدی مواجه خواهد شد. به منظور دستیابی به الگویی که از طریق آن مؤسسات مالی بتوانند منابع مالی مورد نیاز خود را از طریق انتشار سهام تأمین کنند، ساز و کارهای مختلفی بررسی شده است که بر اساس این ساز و کارها، مناسبترین ساختارهای تأمین مالی با توجه به تحلیل ریسکهای عملیاتی، نقدینگی و اعتباری ارائه شده است.
این اثر نشان می دهد که الگوی انتشار سهام منطبق بر فعالیتهای بنگاه های سرمایه گذار خطرپذیر بوده و مناسبترین ساختار برای حداقل نمودن ریسکهای موجود در فرآیند تأمین مالی می باشد. مهمترین شاخصه لازم برای موفقیت و رشد مؤسسات مالی اسلامی بر پایه سهام را می توان وجود نیروی انسانی ماهر در این مؤسسات دانست.