جرعه های حکمت: بررسی تطبیقی حکمت امام خمینی (س) و سنایی غزنوی

یکی از اصلی ترین نیاز های فطری آدمیان در طول تاریخ، شوق به عبور از ظواهر عالم ماده و رفتن به سمت معنای درونی حقیقت هستی بوده است.

در تمام ادیان جهان می توان گرایش های قوی عرفانی را دید. اما در ادیان ابراهیمی این گرایش ها به واسطه آموزه های وحیانی رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است. در این میان عرفان اسلامی با تکیه بر آموزه های وحیانی و تلاش برای تحقق تمایلات فطری انسان در لقای حق، در طول تاریخ تفکر اسلامی جایگاهی والا را به خود اختصاص داده است. از همان قرون نخستین اسلامی این گرایش درمیان مسلمانان پیدا شد. چنان که علامه طباطبایی بر آن است که خاستگاه عرفان در اسلام، ابتدا قرآن و سخنان پیامبر اسلام بوده و سپس این بذر ها از طریق صحابه حضرت امیر مانند سلمان فارسی، اویس قرنی، کمیل بن زیاد، میثم تمار و رشید هجری بارور و شکوفا شده اند.
جریان عرفان اسلامی در طول تاریخ همواره مخالفانی سرسخت داشته است. بخشی از این مخالفت ها ریشه در عدم درک تمایز مهم و حیاتی میان جریان اصیل عرفان اسلامی با جریان های مشابه دارد. در زمانه معاصر که بار دیگر موجی از توجه و اهتمام به آموزه های عرفانی درمیان نسل معاصر پیدا شده است. وظیفه تبیین، توضیح و کاربردی سازی آموزه های عرفان کهن اسلامی بسیار ضروری می نماید.
هدف اصلی کتاب «جرعه های حکمت» معرفی مؤلفه ها و ساختار های معرفتی –عملی و عقیدتی عرفان اسلامی از طریق بررسی آثار امام خمینی و حکیم سنایی غزنوی است.

این کتاب از یک سو می کوشد نشان دهد چگونه عرفان اسلامی از متن قرآن بر آمده است و از سوی دیگر سر آن دارد تا در برابر موج جریان های دیگر که امروزه بسیار رایج شده اند، عناصر عرفان اسلامی را با باز نگری در متون باز شناسد. به همین دلیل سعی شده است هر آموزه عرفانی که معرفی می شود ریشه های قرآنی و روایی آن هم ذکر شوند تا توهم تضاد عرفان و قرآن پیش نیاید.