آرای اختصاصی امام خمینی در وجودشناسی عرفانی

این پژوهش در صدد آن است که ضمن کشف و استخراج آرای اختصاصی امام در حوزه وجود شناسی عرفانی، به بررسی آن آرا پرداخته، در مرحله اول اختصاصی بودن آنها را مورد ارزیابی و اثبات قرار دهد و در مرحله دوم به ارزیابی و آزمون صحت و استحکام آنها پرداخته و آثار مترتب بر آنها را در ساحت عرفان مشخص نماید.

در مقدمه این کتاب آمده است:« این پژوهش در صدد آن است که ضمن کشف و استخراج آرای اختصاصی امام در حوزه وجود شناسی عرفانی، به بررسی آن آرا پرداخته، در مرحله اول اختصاصی بودن آنها را مورد ارزیابی و اثبات قرار دهد و در مرحله دوم به ارزیابی و آزمون صحت و استحکام آنها پرداخته و آثار مترتب بر آنها را در ساحت عرفان مشخص نماید.»

این کتاب دارای 5 فصل است. در فصل اول که عنوان آن « تعلق جهل به ماهیت» است، دلایل اهمیت این نظریه در اندیشه امام خمینی(س) و دلایل متعارض بودن آن با نظریه عمومی اصحاب عرفان بررسی شده است. نویسنده در این فصل به این نتیجه رسیده که تعلق جعل به ماهیت از این جهت اهمیت ویژه ای دارد که از یک سو در منظر عرفان اصالت با وجود است و غیر وجود، اعتباری و فاقد صلاحیت است، و از سوی دیگر اکثریت قریب به اتفاق اصحاب عرفان بر تعلق جعل به وجود تصریح کرده و ماهیات یا اعیان ثابته را غیرمجعول دانسته اند.

فصل دوم این کتاب نیز به بررسی نظریه «برابر بودن عماء با فیض اقدس» و نظریه جدید امام درباره یکی بودن عماء با احدیت و یکی بودن آن با واحدیت وجود مورد بررسی قرار گرفته است.

نظریه های «دلایل اثبات اطلاق وجود»، «ملاک اعتبارات وجود» و «ترجیح ظهور و تجلی برصدور» نیز در این کتاب مورد بحث قرار گرفته است. از ویژگی های مهم این کتاب می توان به پرداختن آن به منحصر به فرد بودن آرای عرفانی امام اشاره کرد.