در تبیین رابطة بین تشیّع با عرفان سه دیدگاه عمده مطرح است. گروهی قائل اند بین تشیع و عرفان تضاد و تباین کلی وجود دارد و گروهی معتقدند عرفان و تشیع دو روی یک سکه اند و هیچ گونه تغایری با هم ندارند. اما گروه سوم بر تأثیر و تأثر متقابل بین این دو جریان تأکید دارند. تأثیر فرهنگ و اعتقادات شیعه بر عرفان اسلامی در نزدیکی معارف این دو، به ویژه در سده های اخیر، مشهود است و تأثیر معارف عرفانی بر فرهنگ شیعی نیز خود را در تبیین و شرح معارف بلند امامت توسط آموزه های عرفانی نمایان می کند. کتاب عرفان و عترت درصدد است با نگاهی تاریخی به متون عرفانی، چگونگی تأثیر روایات اهل بیت(ع) در سیر تحوّل و شکل گیری معارف و کتب و تعالیم عرفانی را بررسی نماید.