اعیان ثابته در عرفان اسلامی (موسسه امام خمینی)

«علم حق تعالی»، به ویژه علم قبل از ایجاد، «جبر و اختیار»، «سعادت و شقاوت» و «قضاء و قدر» از مسائل مهم هستی شناسی در تمام حوزه های الهیاتی اعم از کلام، فلسفه، عرفان و شریعت است. سرنوشت این مسائل در تحلیل عرفانی آن، با «آموزه اعیان ثابته» گره خورده است. اعیان ثابته که همان حقیقت اشیاء در علم حق تعالی در تعین ثانی و همان حیثیت حدی و ماهوی اسماء حق هستند، یکی از آموزه های بنیادین در عرفان اسلامی و کلید فهم بسیاری از مباحث عرفانی است.

این نوشتار پس از تبیین آموزه اعیان ثابته و بیان جایگاه آن در هستی شناسی عرفانی، به برخی دستاوردهای آن در تحلیل مسائل الهیاتی اشاره می کند.

در این اثر می خوانیم:
· کلیاتی درباره پیشینه، جایگاه، معانی و تقسیمات اعیان ثابته
· رابطه اعیان ثابته، اسما و عالم خلق
· احکام و ویژگی های اعیان ثابته
· دستاوردهای آموزه اعیان ثابته در بحث «علم پیشین خداوند به مخلوقات» و «جبر و اختیار»