از تبار خدایان: دنیای جنگ (مجموعه کامل داستان های ضد جنگ و به یاد ماندنی آمبروس بیروس)

آمبروس بیرس جنگ را در دایره المعارف شیطان این گونه توصیف می کند: «محصول فرعی ترفندهای صلح آمیز...» و اضافه می کند: «... خاک صلح را با دانه های جنگ تا به اعماق بارور کرده اند.» او هیچ چیز دیگر را همچون جنگ نشناخته و با گوشت و پوست خود لمس نکرده بود. پنج سال حضور او در بزرگ ترین جنگ امریکا به اثر داستان هایی از سربازان وی بینشیی عمیق و اعتباری بیشتر از نوشته های دیگرش بخشیده است. بیرس در تک تک داستان های خود دشمن پیشگی سرنوشت، بدخواهی هدفمند رویدادها، بیهودگی و پوچی افتخار، بی ثمری امید، ترس حاکم بر شجاعت، اندوه عشق و برادری، شکست فلسفه، گمراه کنندگی آرمان های انسانی، تحریف نام نیک و بی رحمی اطاعت کورکورانه را (همه به عنوان قوانین ذاتی و ابعاد زیانبار دنیای جنگ) با احساس کامل بیان می کند. زبان شیوای بیرس، توصیف های درخشان او از صحنه کارزار و تحلیل روان شناسانی وی از قهرمان داستان خویش در بازآفرینی صحنه های هولناک جنگ و همذات پنداری خواننده با قهرمان به شکلی تأثیرگذار و ماندگار عمل می کند.

تمام داستان های او از چنین ویژگی های منحصربه فردی برخوردار هستند، اما شاید اوج هنرنمایی و توانمندی روان شناسانه اش را بتوان در دستیابی به لایه های پنهان ذهن انسان در رویدادی بر پل اول کریک، یکی از گمشدگان و چیکامائوگا یافت. «اینجا و آنجا و در زیر باران، سربازی مرده که لباسش به گِل آغشته شده و صورتش را با پتویی پوشانده بودند و یا لکه های زرد و گل رس مانند بر آن دیده می شد، تأثیر ناامیدکننده ای بر چهره های ناامید دیگرِ حاضر در صحنه می افزود و احساس نگرانیِ عمومی را به همراه نوعی احساس افسردگی خاص تشدید می کرد. این بقایای درهم شکسته بسیار نفرت انگیز بودند و به هیچ وجه قهرمانانه به نظر نمی رسیدند. در هیچ کس اثری از احساس وطن پرستانه به چشم نمی خورد؛ کشته شده بر میدان افتخار. آری، اما میدان افتخار بسیار خیس و نمناک بود! این فرق می کرد...»