گزیده غزلیات شمس (قرن هفتم هجری)

در سراسر دیوان بزرگ شمس، نوعی شعر عرفانی مولانا، کوهه بر کوهه می غلتد که هرکس بنا به ذوق و مشرب خود از آن برداشتی خاص دارد. موسیقی شعف انگیز و نشاط آور این پدیده های نبوغ تا آنجاست که تمام ویژگی های دیگرِ سروده هایی که به نام رند عالم سوز، شمس تبریزی، تصنیف و تدوین شده است تحت الشعاع و در سایه وجد بی پایان محتویات این کتاب عظیم قرار می گیرد. مولوی بیش از هر شاعر دیگری از اوزان مختلف سود جسته، به گونه ای که گاهی غزلیات در بحورِ به اصطلاح نامطبوع سروده شده و خواننده ناگزیر است با دقت بیشتر و کشیدن پاره ای از کلمات، در خواندن برخی واژه ها از حوزه وزن خارج نشود.