گل خزان زده: نگاهی به شعر حزین لاهیجی به همراه گزیده اشعار

محمد علی بن ابی طالب حزین لاهیجی بیست و هفتم ربع الثانی 1103 در اصفهان متولد شد. او با شانزده واسطه نسبش به شیخ زاهد گیلانی می رسد. ذوق شاعری از زمان کودکی در وجود او آشکار می شود و شیخ خلیل الله طالقانی تخلص حزین را به او پیشنهاد می کند.

او سفرهای زیادی به اطراف ایران می کند و در این مدت کتاب هایی چون رساله غنا و رساله منطق را می نویسد. نقل است در شیراز هم کتابی با عنوان مدت العمر تدوین می کند که شامل 7هزار بیت از اشعارش بوده است. او پس از مدتی به خرم آباد می رود و در آنجا به شدت بیمار می شود و قدرت حافظه و تکلم خود را یک سال از دست می دهد. او بعدها به هند می رود و آنجا هم بیمار است تا اینکه نادر افشار بر هند تسلط پیدا می کند. زندگی این شاعر در سال 1181 قمری در بنارس به پایانش می رسد.