گزیده داستان های منظوم فارسی 7: با آموزگار اخلاق (گزیده بوستان سعدی شیرازی)

درباره سعدی و بوستان ، آغاز سخن ، ستایش پیامبر ( ص ) ، سبب نظم کتاب ، باب اول ، در عدل و تدبیر و رای ، باب دوم ، در احسان ، باب سوم ، در عشق و شور و مستی ، باب چهارم ، در تواضع ، باب پنجم ، در رضا ، باب ششم ، در قناعت ، باب هفتم ، در تربیت ، باب هشتم ، در شکر بر عافیت ، باب نهم ، در توبه و راه صواب ، باب دهم ، در مناجات و ختم کتاب و همچنین فرهنگ لغات مباحث اصلی کتاب حاضر را تشکیل می دهند . شرکت سهامی کتابهای جیبی در پیشگفتار خود بیان می کند که بی گمان جایگاه واقعی انسان را دانایی و اندیشه اش مشخص می سازد. این ناشر می افزاید هر قدر که دانش و تعریف انسان از خود ، هستی و هستی بخش دقیق و کامل باشد و بتواند سلوکی روشمند و منشی درپیوسته بامدار هستی ، برای خود استوار کند ،توانسته آیینه جان را در برابر تابش خورشید حقیقت وجود پیراسته تر و شفاف تر سازد و شعاع بیشتری از حقیقت را بازتاب دهد و این جایگاه جز برای دانایان و اندیشه وران نیست.

ناشر کتاب حاضر بیان می کند که از میان گنج نامه های سترگ پارسی گویان وسخن سرایان ایران زمین ، بی گمان منظومه های داستانی به جا مانده از آن بزرگان جایگاهی بلند و ژرفایی خیره کننده دارند. شرکت سهامی کتابهای جیبی منظومه سرایان ایرانی را از گروه مصلحان پاک نهادی می داند که رود خیرخواهی و رستگاری ملت خود را در فصل ها و بخش ها و کتاب هایی جاری کرده اند که هنوز هم می تواند درست زیستن را به مشتاقان بیاموزد و تفاوت میان اهریمن خوبی وفرشته سانی را به نمایش بگذارد. شرکت سهامی کتابهای جیبی در پایان یادآور می شود که موسسه انتشارات امیرکبیر با انگیزه آشنایی هرچه بیشتر خوانندگان ارجمند با این یادگارهای ارزشمند و با هدف درس آموزی و سیراب شدن آنها از جویبارهای زندگی بخش سخن و اندیشه بزرگان ایران زمین ، گزیده ای از چند منظومه درخشان ادبیات کشور ایران اسلامی را با عنوان گزیده داستان های منظوم فارسی به بازار کتاب و کتابخوانی تقدیم می کند.

نویسنده کتاب درباره سعدی و بوستان او بیان می کند که دکتر ذبیح الله صفا در جلد سوم تاریخ ادبیات ایران آورده است « بی تردید بزرگ ترین شاعری است که بعد از فردوسی آسمان ادب فارسی را به نور خیره کننده خود روشن ساخت و آن روشنی با چنان نیرویی همراه بود که هنوز پس از گذشتن هفت قرن تمام از تاثیر آن کاسته نشده است و این اثر تا پارسی برجای است همچنان برقرار خواهد ماند. میرشکاک ادامه می دهد که زبان استادانه فصیح او ، زبان دل و عشق و محبت و او خود نشانه تمام عیاری است از آدمیت به همان معنی بسیار کاملی که بیان کرده است.
تن آدمی شریف است به جان آدمیت نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

وی در این بخش به نقل از دکتر صفا درباب شهرت سعدی بیان می کند که « شهرتی که سعدی در حیات خود بدست آورد بعد از مرگ او با سرعتی بی سابقه افزایش یافت و او به زودی بعنوان بهترین شاعر زبان فارسی و یا یکی از بهترین و بزرگ ترین شعرای درجه اول زبان فارسی شناخته شد و سخن او حجت فصحا و بلغای فارسی زبانان قرار گرفت. یوسفعلی میرشکاک یادآور می شود که بسیاری از ابیات و مصرع های حضرت شیخ به صورت مثل سایر درآمده اند و در ذهن و زبان فارسی گویان جریان دارند و این نشان دهنده قوت طبع و نیروی سخن آفرینی اوست که در مجموع آثار وی متجلی است . میرشکاک بیان می کند که در برابر جادوی غزل های سعدی اگر بخواهیم تسلیم باشیم به ما اجازه نخواهند داد از آنها چشم بپوشیم زیرا اغلب آنها چنان در ذهن و ضمیر تصرف می کنند که خواننده بی اختیار در پی نظیره ای برای هریک می گردد وهمین طلب او را به پیش می برد زیرا غزل به غزل دیوان سعدی بی نظیر است.