روان شناسی فرهنگ و تربیت: واقعیت های روان شناختی تربیت و فرهنگ (فراموش شده)

روان شناسی فرهنگ و تربیت کتابی است که مقوله آموزش ـ پرورش را به مثابه پیچیده ترین مقوله حیات بشری از منظر روان شناختی بررسی و تحلیل می کند. از ویژگی های این کتاب پرداختن مؤلف به مباحثی از روان شناسی آموزشی و تربیتی است که در آموزش ـ پرورش معاصر مغفول مانده و به فراموشی سپرده شده است.

کتاب «روان شناسی فرهنگ و تربیت» به بررسی موضوعاتی چون مجهز شدن به علوم و معارف روز، تکنولوژی های روز و برخورداری از محبت و احترام متقابل در حوزه فرهنگ و آموزش و پرورش می پردازد.

در نخستین مباحث کتاب، ماهیت آموزش و پرورش و فرهنگ به همراه ویژگی های تربیت رسمی برای دانش آموزان و خانواده آنان، همچنین نقش آموزش و پرورش در فرهنگ عمومی در مقایسه با نیازهای محصلان در جهان امروز و فردا و انتظارهای جامعه و جهان امروز از دانش آموزان و دانشجویان بررسی شده است.

نویسنده در بخش دیگری از کتاب به چگونگی رابطه فرهنگ و آموزش و پرورش پرداخته و نوشته است: جامعه متعالی دارای فرهنگ و تربیت متعالی است و در چنین فرهنگی و تربیتی غالبا ویژگی هایی چون عشق اجتماعی، اعتماد اجتماعی، عدالت اجتماعی، اطمینان اجتماعی، تفاهم اجتماعی، هماهنگی اجتماعی و ... وجود دارد.

نویسنده در این کتاب با اشاره به نقش متقابل خانواده و مدرسه، رسیدگی به امور مدرسه در خانواده ها و بالعکس را مهمترین مولفه یک مدرسه مناسب معرفی می کند و اظهار می دارد که شایستگی یک مدرسه از میزان و چگونگی پرداختن آن ها به خانواده در نظر گرفته می شود. نویسنده معتقد است یک مدرسه با برخورداری از فرهنگ سالم و متعالی، خود را متعلق به همه شهروندان و حتی جهانیان می داند و مدیر، معلمان و کارکنان فرهیخته ای دارد که یادگیری خود را مقدم بر یادگیری محصلان می دانند.

وی در بخش های مختلف این اثر، ویژگی ها و شرایط مختلف تاثیر تربیت و آموزش و پرورش را بررسی می کند و می آورد: فرهنگ سالم و متعالی، نخستین محرک و مشوق چنین مدیریت آموزشی و آموزش و پرورش رسمی است و گرنه فرهنگ بیمار و فرسوده تلقی خواهد شد.