تعامل ادراکی انسان با ایده های فضایی - هندسی در معماری

این کتاب مباحث یک رساله نظریه پردازی است، با عنوان کلی «نسبت مکتب اسلام با فلسفه هنر، معماری و شهرسازی» و عنوان خاص «تعامل ادراکی انسان با ایده های فضایی ـ هندسی در معماری». این رساله در تاریخ 3/3/90 در دبیرخانه هیئت حمایت از کرسی های نظریه پردازی، نقد و مناظره شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه و در معرض داوری و تأیید قرار گرفت. همچنین از صاحب این نظریه در ششمین جشنواره بین المللی فارابی با عنوان «نظریه پرداز برجسته» تقدیر شد. مقوله ایده های فضایی ـ هندسی در معماری، از مهم ترین شاخص ها در ارزیابی معماران شایسته از ناشایسته و آثار و سبک های ارزشمند و اصیل از آثار و سبک های انحرافی و غیراصیل است.

در رویکرد های معاصر غربی، مبتنی بر معرفت شناسی های «شکاک و نسبی گرا» و انسان شناسی های«حسی ـ غریزی»، فلسفه هنر و معماری دچار بی هدفی و بی غایتی (نیهیلیسم) و هرج و مرج (آنارشیسم) شده است. بازتاب چنین رویکردی در معماری، اغلب باعث خودبنیادی معماران در انتخاب ایده های فضایی ـ هندسی گشته و آثار معماری به جای آبادکردن محیط زیست انسان ها، تبدیل به بت و بت سازی شده است. در این رساله، انتخاب ایده های فضایی ـ هندسی در معماری، متناسب با نیازهای متنوع انسان ها، پیش بینی و تبیین گردیده است. عبدالحمید نقره کار عضو هیئت علمی و دانشیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران، مدیر قطب علمی معماری اسلامی، رئیس دانشکده معماری و شهرسازی و همچنین رئیس کرسی نظریه پردازی «هنر و معماری و شهرسازی» است.