سلاح های هسته ای و خط مشی سیاسی آمریکا

برگی از تاریخ و سرگذشت کوتاه عمر سرزمین جوان مغرور خود بزرگ بین امریکا و خاطره مستی و نسق کردن وی در مقابل اتحاد جماهیر شوروی در قرن بیستم از زبان هنری کیسینجر وزیر امور خارجه وقت امریکا بین سال های 1973 تا 1977. یک روز خانم پیلگرام استاد خوب امریکایی مدرسه عالی ترجمه که همسرش ایرانی بود سر کلاس از دانشجویان سؤال کرد آینده امریکا را چطوری می بینید. من دستم را بلند کردم و جواب دادم مثل گذشته ایران در 2500 سال پیش. ایران و روم و ایران و یونان ابرقدرت های آن زمان ها بودند. زمانی که امریکا هنوز به دنیا نیامده بود. او دیگر هیچ نگفت. و البته داستان فروپاشی ابرقدرت اتحاد جماهیر شوروی را در دهه 1360 شنیده اید و حال باید دید آینده امریکا چگونه است.

یکی از کارهای هنری کیسینجر وزیر امور خارجه سابق امریکاست. تولستوی می گوید تاریخ مدرن مانند آدم کری می ماند که به سوالاتی جواب می دهد که اصلا هیچ کس از او نپرسیده است. کیسینجر مردی است با گوش های خیلی تیز که سوالات خیلی آرام را که به گوش هیچ کس نرسیده است می شنود و در این کتاب پاسخ می دهد مثلا این سوال که چگونه یک ملت می تواند در عصر اتم بدون از بین بردن خود و تمدن انسانی از منافعش دفاع کند؟ یا این سوال که آیا راهی برای خلاصی از مخمصه بین نابودی و تسلیم وجود دارد؟ و بسیاری سوالات دیگر که همه این ها از دیدگاه خود وی به عنوان استراتژیست امریکاست.

در مقدمه ی کتاب از قول نویسنده می خوانیم: «12 سال پیش از نوشتن این کتاب در بخش پایانی آن من نوشته بودم: مسئله هر چه باشد - چه به استراتژی نظامی و سیاست ائتلاف مربوط باشد چه به رابطه با بلوک روسیه - بیش از همه عصر اتم نیازمند این است که دکترین روشنی داشته باشد. در زمانی که تکنولوژی، سلطه بر طبیعت را به فکر ما انداخته است که هرگز قبلا تصور نشده بود، میزان قدرت، از همه مهم تر بستگی دارد به هدفی که به خاطر آن باید استفاده شود».