الضرورات الدینیة و المذهبیة و الفقهیة علی ضوء مدرسة اهل البیت علیهم السلام: المفهوم - الحکم - المصداق

اثر حاضر، پژوهشی در زمینه مفهوم و مصادیق ضروریات دین و حکم انکار در فقه شیعه امامیه است.

در ابتدای این اثر تعریفی لغوی و اصطلاحی از واژه "ضروری" و اقسام ان ارایه شده و آنگاه معنای ضروریات دین از منظری فقهی بیان شده است.
نویسنده دیدگاه های مختلف در مورد مفهوم ضروری دین و اشکالات وارد شده در این زمینه را بررسی نموده و تغییرات صورت گرفته در مفهوم و مصداق آن بر اثر گذشت زمان را نیز تبیین کرده است.

در بخش اصلی کتاب به بحث در مورد این موضوع پرداخته شده است که آیا کسی منکر یکی از ضرویات دین شود به عنوان مثال منکر وجوب نماز شود، یا اینکه یکی از ضرویات مذهب امامیه مانند امامت و ولایت اهل بیت(ع) را منکر شود، آیا کافر تلقی خواهد شد و از دایره دین اسلام بیرون خواهد رفت؟
نویسنده دیدگاه های متفاوت فقهای شیعه اعم از فقهای قدیم و معاصر را منعکس کرده و مناقشات و اختلاف نظرهای آنان را در این زمینه بیان کرده و شروط تحقق کفر منکر ضروریات را بررسی نموده است. وی در این زمینه منکر شدن مسایل اعتقادی (اصول دین) و مسایل فقهی (فروع دین) را جداگانه بررسی کرده و شروط خارج شدن از ایمان در هر یک از آن ها را تبیین نموده است.

«ان الاسلام منظومة متکاملة بجمیع ابعادها، بعض تعالیم الدین و احکامه تمثل المعالم و البنی الاساسیة التی یحتاجها الدین حاجة شدیدة، سواء ا کانت رکنا اساسیا او جزئا منه لایتجزأ، لا تتخلف و لا تتبدل بتبدل الزمان و المکان، و لولا ها لما بقی الدین دینا، و تعد اعمدة رئیسیة مقومة للدین او للمذهب، هذه هی الضروریات فی الدین او المذهب، و هذا الکتاب یتعرض للتعریف بالضروریات فی الدین و المذهب و الفقه و ضبطها، ضبط مصادیقها و عددها و اهمیتها، و تحدید حکم الانکارها الذی یؤدی الی انکار الرسالة او تکذیب النبی (ص).»