معماری

برای اینکه بدانیم بین ساختن و بودن نسبتی است نیازی به بحث های فلسفی دامنه دار نیست. درست همان قدر که ساختمان هایمان بی قواره و بی نسبت هستند جانمان آشوبناک است و هویت تاریخی مان زیر علامت سوال. سرنوشت ما و ساختمان هایمان یکی است هر دو بی کیفیتیم زود فرسوده می شویم و فرو می پاشیم «تزئیناتی» ساخته شده ایم، قابل اعتماد نیستیم، رها می شویم و رها می کنیم؛ ما پدران و خانه های پدریمان را رها کرده ایم و پسرانمان ما و خانه هایمان را رها می کنند. در این میان ما و خانه هایمان کیستیم؟