امروزه حضور و نفوذ تکنولوژی های ارتباط جمعی (به ویژه رسانه های تصویری) در زیست جهان اجتماعی بشر به اندازه ای است که کارکرد بسیاری از نهادهای سنتی و حتی مدرن اجتماعی را تحت الشعاع قرار داده و ضرورت پژوهش های عالمانه در این عرصه را دو چندان کرده است. پژوهش حاضر تلاش می کند با رویکردی فلسفی و جامعه شناختی به تکنولوژی های ارتباط جمعی، الگوی رسانه مطلوب را با ادبیات ارتباطی بحث کند.