فیلترهای خبری

این کتاب توسط دو نفر از نظریه پردازان مشهور آمریکایی «ادوارداسن هرمن» و «نوام چامسکی» نوشته شده و «تژا میرفخرایی» آن را ترجمه کرده است.

کتاب حاضر، نگاه واقع گرایانه ای به رسانه های غرب، به ویژه آمریکا دارد و در آن چگونگی کارکرد رسانه های خبری این کشور را در خدمت به نیازهای عظیم تبلیغاتی نظام حاکم توضیح می دهد.

نویسندگان در این کتاب با ارایه یک مدل ساده به فیلترهای خبری اشاره می کنند که عامل عمده ای برای صافی کردن اخبار به نفع طبقات حاکم است. محتوای این کتاب به دو بخش تقسیم می شود که در بخش نخست آن، هرمن و چامسکی فیلترهای خبری را توضیح می دهند و در بخش دوم مصادیق آن به طور مستند و با توجه به آمار و ارقام ارایه شده اند.

نویسندگان در کتاب پس از ارایه مدل پروپاگاندا به شکلی کاربردی، پوشش خبری وسایل ارتباطی جمعی در ایالات متحده را با تکیه بر این مدل، تجزیه و تحلیل می کنند.

این کتاب حاصل تحقیقات چندین ساله نویسندگان درباره عملکرد وسایل ارتباط جمعی در غرب است و نشان می دهد که این وسایل برای به حرکت در آوردن پشتیبانی عمومی برای سیاست های غالب دولت و شرکت های خصوصی عظیم است.

کتاب حاضر هفت فصل دارد و عناوینی مانند «الگوی تبلیغات»، «قربانیان»، «مشروعیت در مقابل بی معنایی انتخابات جهان سوم»، «تلاش برای کشتن پاپ» و «جنگ هندوچین یک»، «جنگ هندوچین دو» و «نتیجه گیری» را شامل می شود.

در بخشی از کتاب «فیلترهای خبری» می خوانیم: «این کتاب دوگانگی ارزش های خبری رسانه های آمریکایی را در کشورهای مطلوب یا دشمن برملا می سازد. این دوگانگی در پرورش مقالات خبری، جایگاهی کلیدی در مدل پروپاگاندا اشغال می کند. جنایات خمرهای سرخ را می توان در جنگ سرد پروپاگاندایی به دست آورد، بدون آن که هیچ پیشنهاد عملی برای نجات قربانیان این جنایات به عمل آید. انگاره هیولای وحشتناک کمونیست، راه را برای مشارکت آمریکا در کشتار، ترور و خشونت فزاینده آمریکای مرکزی می گشاید.»

در این اثر، تاکید اصلی چامسکی و هرمن، بر دوگانگی و یک بام و دو هوایی است که در پوشش خبری از مسایل و حوادث در کشورهای دوست و دشمن دیده می شود تا نشان دهند این حوادث بر مبنای اصول مشخصی گزارش نمی شوند. مثلا تمرکز دایم خبری بر قربانیان نظام غربی را به اثبات رسانند، اما همین وسایل ارتباط جمعی، چشم خود را به روی بی شرمانه ترین تعدیات به حقوق انسانی در کشورهای وابسته به آمریکا می بندند و از آن به ندرت و بدون آب و تاب ذکری به میان می آورند.