عیسی (ع) و اخلاق

اگر آموزه های اسلام، به ویژه آیات قرآن کریم نبود، شخصیت واقعی عیسی (ع) در پس دو ابر سیاه " الویت" و سِحر" مستور می ماند. از سویی، مسیحیت عیسی (ع) را موجودی دارای دو ذات هم زمان بشری و خدایی می دانست. از سوی دیگر، یهود وی را شیادی جادوگر می دانست که به دروغ خود را مسیح موعود یهودیان نامیده است. اسلام چهره ایشان را از پس غبارهای شرک و عناد بیرون آورده و تصویری متعالی و در عین حال پذیرفتنی ارائه داده است. در منابع اسلامی، برخلاف منابع مسیحی، عیسی(ع) هیچ گاه ادعای خدایی نکرده و خود را موجودی فوق بشر ندانسته است؛ شریعت زدگی را مورد اعتراض قرار داده است نه شریعت گرایی را؛ و دیگر آنکه یکی از مهم ترین محورهای تبلیغی ایشان بشارت به آمدن رسول خاتم(ص) بوده است.

زهد شدید ایشان را که در متون اسلامی هم منعکس است می توان اعتراضی به روحانیت دنیازده یهود و به قصد آموزاندن این معنا به آنان دانست که این گونه هم می توان زیست و مردم را هدایت کرد. کتاب " عیسی(ع) و اخلاق" در صدد آشنا ساختن مخاطبان خود با مباحث اخلاقی مربوط به عیسی (ع) ار نگاه منابع اسلامی است. در این منابع به یه بحث برمیخوریم: برخی نصوص به ویژگی های اخلاقی عیسی(ع) پرداخته اند، پاره ای تعالیم اخلاقی این پیامبر را نسان داده اند و دسته ای هم پیام های اخلاقی خداوند به عیسی بن مریم (ع) را در بردارند.

از این رو مباحث این کتاب را در سه فصل فراهم شده است که موارد فوق را هسته مرکزی مطالب خود قرار داده است. آشنایی با آنچه در منابع اسلامی درباره مسیح (ع) آمده است برای پژوهشگران مطالعات ادیان، به ویژه مطالعات تطبیقی ضروری و برای عموم فرهیختگان پرفایده است.