گفتمان جهانی مهدویت ، اندیشه فرجام شناسانه ای اسلامی با رویکرد گفتمانی است که به تبیین فرایند تحولات آینده بر پایه اصول، اهداف و کارکردهای نظریه قرآنی مهدویت می پردازد و با فراخواندن انسان معاصر به ارزش های متعالی و تمدّن ساز دین، رویکرد فراگیر به گفتمان مهدویت را ضامن سعادت و نجات بشر و نوید بخش ظهور منجی موعود (عج) برای تحقق جامعه آرمانی می داند. این کتاب در سه بخش به بررسی این موضوع پرداخته است. در بخش نخست کتاب به تبیین اصطلاحات معطوف به آیندنه و تشابهات و تفاوت های آن پرداخته شده است، در بخش دوم با نگاه مقایسه ای به بررسی آینده بشر از در تئوری های فرجان شناسانه مکاتب بشری و آینده نگری اسلامی مبتنی بر اندیشه مهدویت پر داخته شده است و در بخش سوم مبانی، ویژگی ها و کار کردهای گفتمان جهانی مهدویت، مورد توجه قرار گرفته است.
گزیده کتاب
پرسش این است که قلمرو حیات و حرکت انسان تا کجا امتداد و استمرار دارد؟ تا زمانی که پاسخ این پرسش مهم روشن نشود و حدود و کرانه های هستی انسان شناخته نشود، سخن از پایان تاریخ و فرجام کار انسان، مفهومی نخواهد داشت. اگر بنا است انسان با مقیاس های کوتاه و نارسای صرفاً مادّی و زمینی، ارزش گذاری شود ـ چنان که در تفکّر اومانیستی لیبرال دیده می شود ـ جایگاه انسان و جامعۀ انسانی، در حد یک دامپروری بزرگ و مدرن، تنزل داده خواهد شد. آن گاه چنین انسانی نه به تئوری پایان تاریخ نیاز خواهد داشت و نه تاریخ برای او مفهوم پیدا خواهد کرد! اما اگر انسان با توجه به ابدیت مطرح شود و پیوند و ارتباط او با کل نظام هستی، در نظر گرفته شود، آن گاه روشن خواهد شد که این انسان ناچار با این همه پیوند و ارتباط، به نظام فکری جامع و هماهنگ با نظام هستی و قانون منبعث از واقعیات این نظام، نیاز خواهد داشت. در این نگاه، تاریخ آغازین انسان، مشخص و محدود است؛ امّا کرانه های فرجامین آن، نامتناهی است و به سیستم و نظامی نیازمند است که بتواند بلندای قامت او را در بر گیرد. مهم ترین تفاوت آینده نگری دینی و مهدوی با سایر تئوری ها و نظام ها، در همین نکتۀ اساسی نهفته است.