رویکرد کلی این مجموعه آن است که به جای آنکه فعالان حوزة شیعه شناسی را مجموعه ای از ذرّات فرض کنیم، بهتر است تا آن را در قالب مجموعه ای از «شبکه» های (گاه ناپیدا) بشناسیم. آن ذرّات وقتی معنی پیدا می کنند و دارای «نقش» می شوند که تبدیل به انواع شبکه ها شوند. این مضمون در سراسر کتاب دوم شیعه شناسی که به رسانه های اینترنتی مخالفان تقریب اختصاص داشت، دیده می شود. مهم آن است که شبکه ها را در قالب یافتن دوستان و دشمنان یکدیگر بشناسیم. شناخت مخالفان تقریب از آن رو در کانون توجه قرار گرفته است که اتخاذ هرگونه راهبردی جهت پیشبرد تقریب و وحدت اسلامی در جهان اسلام متوقف بر شناخت وقایعی است که در جهان اسلام در حال جریان است.