این کتاب در بر دارندهٔ خاطرات فرانکل از وضعیت خود و سایر قربانیان اردوگاه های کار اجباری آلمان در خلال جنگ دوم جهانی است. فرانکل در این کتاب به عنوان یک روان شناس اگزیستانسیالیت به اهمیت جستجوی معنا برای زندگی، در سخت ترین شرایط زندگی می پردازد و ضمن روایت خاطراتش از اردوگاه های کار اجباری، تلاش می کند که نگرش جدیدش را در روان شناسی (لوگوتراپی) تبیین کند. بیش از ۹ میلیون نسخه از این کتاب تأثیرگذار تا زمان مرگ ویکتور فرانکل در سال ۱۹۹۷ در آمریکا فروخته شد،[۱]، به ۲۴ زبان زندهٔ دنیا ترجمه شد و ۷۳ بار تجدید چاپ شد.